سیزده به در یکی از آیین های نوروزی و در واقع پایانی است بر مجموعه جشنهایی که از چهارشنبه سوری آغاز میشود. در ایران باستان اعداد و ارقام مفاهیم خاصی داشته اند، مثلا اعداد سه، هفت و سیزده مفاهیم پیچیده ای داشته اند که متاثر از نجوم و حوادث قرون گذشته بوده است ; ولی این اعداد بر فرهنگ ایران زمین تاثیر فراوانی گذاشته است و جلوه آن را در هفت سین ، هفت خوان رستم، هفت شهر عشق ، هفت اورنگ و سیزده به در به روشنی نمایان است.
سیزده به در یکی از سنتهای رایج ایرانی است که قدمت بسیار زیادی دارد ولی در زمینه پیدایش آن اتفاق نظری وجود ندارد و باید برای ریشه یابی آن به اساطیر کهن ایران باستان رجوع کرد.
در اساطیر ایران ، عمر جهان هستی دوازده هزار سال آمده است و پس از این دوره جهان بسته میشود و انسانهایی که در این دوازده هزار سال با اهریمن و ظلم مبارزه کرده اند با پایان دوازده هزار سال و ظهور سوشیانت، ناجی موعود، سرانجام به پیروزی میرسند و در هزاره سیزدهم تحت راهنمایی سوشیانت در بهشت به زندگی خود ادامه میدهند، به این ترتیب در تقویم ایرانی نخستین دوازده روز سال (( جشن زایش انسانها )) تلمثیلی از دوازده هزار سال زندگی و روز سیزدهم تمثیلی از هزاره سیزدهم و آغاز رهایی انسانها از جهان مادی است.
رسوم این روز در ایران باستان متنوع بوده است، در این روز از دیرباز مردم ایران به دشت و صحرا میروند تا با شکست دیو خشکسالی، گوسفندی را برای فرشته باران قربانی کنند تا باران کشتهای ناامید را سیراب کند و همچنین رسم است که سبزه هفت سین را به رودخانه بسپارند تا با پیوستن آن به کشتزارها به آنها رونق بخشد.
در تهران قدیم مردم در سیزده به در به طبخ غذاهایی چون آش رشته اقدام میکردند و در دشت و باغ سکنی میگزیدند. همچنین به خوردن تنقلاتی چون کاهو سکنجبین و چاقاله بادام میپرداختند. در این روز پسرها و دخترهای جوان به امید برآورده شدن آرزو و یا یافتن همسری مناسب سبزه ای را گره میزنند. اعتقاد بر این است که وقتی گره سبزه ها باز شوند تمامی مشکلات حل میشوند و آنها به آرزوی خود میرسند. مرسوم است که هنگام گره زدن سبزه دخترها چنین زمزمه میکنند : (( سیزده به در ، سال دگر ، خونه شوهر ، بچه بقل )).
خلاصه این سنت ایرانی پر است از زیبایی.
روزهایتان بهاری، بهارتان جاودانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر