ای غریو تو ارغنون دلم
خطوت خطبه ات ستون دلم
گوهر شب چراغ رفسنجان
ای چراغ تو رهنمون دلم
در کشور عزیزمان ایران، بی مهری به بزرگان و خدمتگذاران واقعی سابقه ای بس طولانی دارد، از قائم مقام فراهانی ها و امیرکبیرها گرفته تا مصدق ها و بازرگان ها و امروز بزرگی چون آیت الله هاشمی رفسنجانی. بزرگی که خدمات وی به انقلاب و امام و کشور بر کسی پوشیده نیست و بارها و بارها امام در سخنانشان جایگاه ایشان را نزد خود به وضوح روشن کرده اند ; که از همه شفاف تر ، سخن ایشان بعد از سوء قصد نافرجام منافقین به آقای هاشمی بود که فرمودند : (( رفسنجانی زنده است ، چون نهضت زنده است.)) و فرماندهی مدبرانه ایشان در جنگ نشان داد ، امام همچون همیشه انتخابی صحیح در مورد گماردن ایشان به فرماندهی جنگ داشته اند.
پس از رحلت حضرت امام، عده ای که از ترور فیزیکی ناامید شده بودند و میدانستند در صورت موفقیت هم راه ایشان ادامه پیدا خواهد کرد و آنها طرفی نخواهند بست، به ترور شخصیت روی آوردند ، لکن آیت الله خامنه ای نیز به دفاع از یار دیرین خود پرداخت و نشان داد راه هاشمی راه اوست و هدف هاشمی، هدف امام، و طی بیاناتی ، اعلام نمودند: (( هیچکس برای من جای هاشمی را نمیگیرد.))
اما متاسفانه بعضی نوشته ها و گفته ها حکایت از تمایل برخی به تخریب شخصیت آقای هاشمی دارد ، گرچه به قول معروف ( آنرا که حساب پاک است از محاسبه چه باک است.) اما آیا بهتر نیست ، به جای حمله به ایشان از وجود چنین شخصیت آگاه به سیاست و مسائل داخلی و خارجی استفاده کنیم و تجربه های ایشان را به کار بندیم؟ نگذاریم روزی حسرت امروزمان را بخوریم که چرا زمانی که سعادت بهره مندی از وجود ایشان را داشتیم، استفاده ای نکردیم.
به امید روزی که قدر سرمایه های سیاسی خود را بدانیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر