عصر امروز به بازدید از نمایشگاه مطبوعات تهران رفتم. اگرچه حدس میزدم خیلی جالب نباشد ، اما فکر کردم برای ثبت خاطره ای هم که شده خالی از لطف نخواهد بود.
وارد خیابان شهید بهشتی که شدم ، خلوتی این خیابان به نظرم عجیب آمد و گمان کردم نمایشگاه تمام شده است ، اما مطمئن بودم که امروز و فردا هم دایر است. بالاخره به مصلای تهران رسیدم و به داخل رفتم ، بعد از کلی پیاده روی به سالن نمایشگاه رسیدم ، چون برای دیدن یک غرفه خاص رفته بودم ، تصمیم گرفتم ابتدا آنرا بیابم و سپس به گردش در نمایشگاه بپردازم. اما دریغ از یک نفر که بتواند بازدیدکنندگان را به خوبی راهنمایی کند! وارد بخش بین الملل که شدم ، نام کشورهای شرکت کننده بسیار جالب بود! آلمان ، انگلستان ، فرانسه ، روسیه ، چین ، ژاپن و... ، اما وقتی از مقابل غرفه هایشان می گذشتی ، چنانچه به پرچم بالای غرفه نگاهی نمی انداختی هیچ فرقی با یکدیگر نداشتند ! میزی درون غرفه و مقداری کاغذ به علاوه یک روزنامه فارسی و یک بطری آب بر روی آن و صندلی خالی که گویی انتظار نشستن کسی بر رویش آن را نیز کلافه کرده بود!! تنها غرفه ی نسبتا فعال ، غرفه افغانستان بود!
در بخشهای دیگر نیز اکثرا غرفه داران مشغول خواندن نشریات خود بودند و هر چند دقیقه یکبار به کسی که در مقابل غرفه شان ایستاده بود خوش آمدی میگفتند و با سوالی از قبیل : فلان نشریه غرفه اش کجاست؟ مواجه می شدند! غرفه هایی که به نظرم نسبتا پر بازدید آمد ، غرفه های مربوط به نشریات آشپزی بود. غرفه های فروش تنقلات بسیار شلوغ تر از غرفه های نمایشگاه بود. چنانکه نشریه داخلی نمایشگاه ، امسال را خلوت ترین سال نمایشگاه اعلام کرد.
سلام
پاسخحذفوبلاگم فيلتر شد!
نمايشگاه ها هم نمايشگاه هاي قديم!