فرهنگ بی فرهنگی!!!

دیشب دقایقی از افطار گذشته ، در خیابان پاسداران تهران بودم ، راه بندان شدیدی بود ، کمی که جلو رفتم ، مشاهده کردم عده ای در کنار خیابان به رهگذران و سرنشینان اتومبیلهای عبوری کاسه ای آش میدهند و همین باعث راه بندان شده است . مردم با اتومبیل های مدل بالا برای گرفتن کاسه ای آش چنان ترمز میکردند که گویی ماه هاست غذای گرمی ندیده اند!
آنچه مسلم است اینکه ، افطاری دادن در خیابان پاسداران به افرادی که نیازی به آن ندارند ، کار خیری محسوب نمیشود ، بلکه وسیله ای است برای خودنمایی ، وگرنه میتوانند این کار را در محلاتی انجام دهند که افراد واقعا نیازمند از آن بهره مند شوند. البته افرادی هم که با ایستادن خود برای گرفتن استکانی چای یا شربت راه بندان ایجاد میکنند و اسباب آزار دیگران را فراهم میکنند ، دچار فقر هستند اما نه فقر مادی بلکه فقر فرهنگی که به مراتب بدتر از فقر مادیست ، زیرا اگر فردی از لحاظ مالی در فقر باشد تنها در یک جنبه زندگی دچار مشکل است اما وجود فقر فرهنگی همه جنبه های زندگی فرد و بلکه جامعه را تحت تأثیر قرار میدهد.
شاید عده ای به نظرشان برسد که مشکلات بسیار مهم تر از این موضوعات وجود دارد که جایی برای پرداختن به این مسائل وجود ندارد. به این دوستان میگویم که موضوع اصلی فرهنگ است ، اگر درست بنگریم ریشه ی تمام مشکلا ت و گرفتاریهای کشور همین فقر فرهنگی مردم است.
مشکل از جایی آغاز میشود که بی فرهنگی تبدیل به فرهنگ شود ، تا هنگامی که کسی چیزی یادنگرفته ، تربیت او آسان است ولی وقتی این نادانی تبدیل به فرهنگ شد و تربیت غلطی در تفکرات فرد جای گرفت ، کار سخت میشود زیرا همچون نواریست که یکبار پرشده و حال باید یکبار آنرا پاک و دوباره پر نمایند. پس بهترین راه حل دراز مدت برای حل مشکلات اصلاح فرهنگ جامعه است.