یکی از بهترین راهها برای اینکه ریزش کوهها در جاده های کوهستانی موجب بروز خسارت نشود ، ایجاد انفجار و ریزش کنترل شده ی سنگهایی است که احتمال ریزششان میرود.
در حکومتهای دیکتاتوری و وابسته همچون رژیم های حاکم بر کشورهای عربی ، همواره پتانسیل انقلاب و شورش علیه حکومت وجود دارد ولی در برهه هایی از زمان این ملتها به آستانه انفجار میرسند و اقدام به اعتراض و انقلاب مينمايند ، در اینجاست که ابر قدرتهاي غربی يا شرقي که این دیکتاتورها را برای حفظ منافع خود علم کرده اند ، منافع خود را در آستانه ی نابودی میبینند و نه تنها دست از حمایت دست نشاندگان خود بر میدارند بلکه سعی میکنند با ایجاد انقلابی کنترل شده همچون انفجار آن سنگها ، پتانسیل موجود را طوری تخليه کنند تا در جهت منافع خودشان باشد.
طي چند روز گذشته به یکباره کشورهای عربی دچار تحولات سریع و عظیمی شدند و اين امری نیست که بتوان به راحتی از آن گذشت. چرا پس از بیش از دو دهه دیکتاتوری به یکباره همه ملتها با هم به فکر انقلاب افتادند؟ اين موضوعي است كه انسان را به فكر فرو ميبرد كه نكند اين نتيجه همان انفجار كنترل شده باشد!! معمول این است که وقتی کشورهای حامی دیکتاتورها به دست نشاندگانشان امر به رفتن میکنند ، آنها اطاعت کنند و بروند ، اما گاهی اوقات برخی از این دیکتاتورها فکر مقابله با خواست اربابانشان به سرشان میزند و اینجاست که معادلات به هم میخورد ، زیرا نه تنها برنامه کشورهای خارجی در آن مورد با شکست مواجه میشود ، بلکه آن دیکتاتور سبب میشود ، دیگر همتایان او نیز به این فکر بیافتند و اقدام به نافرمانی از اربابان نمایند و همچنين اگر ابرقدرتها بخواهند رسما به مخالفت با اين دست نشاندگان بپردازند ، موجب بي اعتمادي ساير عوامل خود را فراهم كرده اند زيرا آنها متوجه ميشوند كه برخلاف قولهاي هميشگي ، در مواقع ضروري و بحراني آنها را رها كرده و حتي به مخالفت بر مخيزند.
هم اکنون حسنی مبارک همین نقش را بازی میکند ، قبل از او عمر البشیر به جدایی جنوب کشورش و بن علی به کناره گیری از قدرت گردن نهادند ، اما گویی وی قصد مقاومت در مقابل اربابان را دارد و سران دیگر عرب نیز همچون ملک عبدالله و معمر قذافی چون میدانند پس از مبارک نوبت خودشان است ، از مقاومت وی حمایت میکنند ، اما سرنوشت این مقاومت چيست ؟
آنچه مسلم است اينكه اكنون اراده ملت مصر بر اين است كه تا سرنگوني كامل رژيم حسني مبارك پيش بروند و حاميان سابق مبارك نيز به خوبي بر اين موضوع اشراف دارند ، لذا چترهايشان را براي دولت آتي مصر باز كرده اند و از افرادي چون البراده اي كه فردي آزاديخواه و در عين حال ملايم است حمايت ميكنند. اما آنها به خوبي ميدانند كه مقاومت مبارك منجر به راديكاليزه شدن جنبش ملت مصر خواهد شد و در چنين صورتي ديگر افرادي چون البراده اي قادر به كنترل خشم ملت نخواهند بود ؛ دقيقا به همين دليل است كه رسما خواستار كناره گيري سريع مبارك از قدرت شده اند. چنانچه حسني مبارك بخواهد بيش از اين و در روزهاي آتي به مقاومت و احتمالا كشتار مردم ادامه دهد بايد منتظر حوادثي چون كودتا يا ترور وي بود.
ولی بازم صد رحمت به مبارک که رفت. دیکتاتورهای دیگه که اصلا "صدای انقلاب مردم" رو هم نمی شنوند.
پاسخحذف